"Uśmiech wrócił, bo przecież z jednej podróży wraca się przede wszystkim po to, aby móc zacząć przygotowywać się i cieszyć na następną.

Bo życie to musi być podróż."



Śledź Japończyka na fejsbuku!
https://www.facebook.com/najaponczyka


niedziela, 21 września 2014

Moje Chiny; Pekin - część I

Odbyłem w tym tygodniu ciekawą rozmowę o różnicy między miejscami, w których się "tylko było", a tymi "które się zna". Jeśli uznać, że potrzeba czasu, przebytych kilometrów,  a przede wszystkim zrozumienia ludzi, języka i kultury, aby móc powiedzieć, że jakieś miejsce już się zna, to w moim przypadku i to z czystym sercem mogę powiedzieć, że "znam" Chiny. 

Nie da się być wszędzie i wszystkiego widzieć. Chiny są większe od Unii Europejskiej, przy czym bardziej zróżnicowane pod względem społecznym i ekonomicznym. Dlatego pomimo wielu miesięcy spędzonych na miejscu i lat spędzonych na studiach dalekowschodnich, uważam, że wiele niewiadomych nadal się kryje oraz mam nadzieję, że wiele mnie tam jeszcze zaskoczy. Nie uważam się za eksperta od Chin, wiem jednak "małe co nie co" o podróżowaniu po nich. 

Chiny stały się moim azjatyckim "domem", a Szanghaj i Pekin znam pod kątem topograficznym lepiej niż np. Wrocław czy Lublin.... 

Dziś więc zabiorę Was na wycieczkę po stolicy Państwa Środka, gdzie póki co skupimy się na tych największych i najbardziej znanych miejscach, a w kolejnych wpisach odkryjemy miejsca bardziej niszowe....

Zapraszam!

Przystanek 1.  Zakazane Miasto (故宫Gù Gōng, dosł. „Starożytny Pałac”)


Wszystkie starożytne centra chińskich miast są zbudowane zgodnie z kanonami, które ogólnie nazywamy zasadami feng shui. Zjawisko to jest zdecydowanie bardziej skomplikowane i wywodzi się nie tylko z taoizmu, ale także obejmuje wizualizację porządku społecznego, gwarantowanego przez konfucjanizm. 

Kompleks pałacowy zbudowano w latach 14061420, na polecenie cesarza Yongle z dynastii Ming na miejscu dawnego Chanbałyku (chiń. Dadu), miasta stołecznego mongolskiej dynastii Yuan. Do 1644 zasiadali w nim cesarze dynastii Ming. W czasie wojny domowej i najazdu Mandżurów większość zabudowań uległa zniszczeniu, ale zostały odbudowane przez następną, mandżurską dynastię Qing. Po ustanowieniu republiki w 1912, część zewnętrzną Zakazanego Miasta udostępniono jako muzeum, w części wewnętrznej do roku 1924 nadal mieszkał cesarz.





Pałac był częścią większej całości zabudowań cesarskich: na zachód od niego znajdowały się parki wokół trzech sztucznych jezior (hai), Południowego (nan), Środkowego (zhong) i Północnego (bei). Północny Park Beihai jest udostępniony dla publiczności; pozostałe dwa, kompleks Zhongnanhai, to rezydencja najwyższych władz ChRL. Na północ od zabudowań Gu Gong położony jest Park Jingshan. Wzgórze Węglowe w Parku Jingshan, usypane z ziemi wydobytej z fosy pałacu, osłania kompleks od północy, zgodnie z zasadami chińskiej geomancji od południa ochrania pałac woda płynąca niewielkim kanałami.







Na południe od Pałacu, za Bramą Południkową znajdowały się dwa kompleksy świątynne: na wschód od głównej osi Świątynia Przodków Cesarskich (Taimiao), obecnie Ludowy Pałac Kultury, a na zachód – Ołtarz Ziemi i Plonów (Shejitan), obecnie Park Sun Jat-sena. Na południowym krańcu alei między świątyniami znajduje się Brama Niebiańskiego Spokoju, a za nią Plac Tian’anmen.

2. Pałac Letni


Uważa się, że budowa tego kompleksu przyczyniła się bezpośrednio do upadku Cesarstwa. Gdy kraj targany był wewnętrznymi i zewnętrznym iniepokojami, rządowi centralnemu udało się zebrać spore fundusze na budowę floty, której zadaniem byłoby przywrócenie chińskiej kontroli nad portami handlowymi. Decyzją cesarzowej jednak całą kwotę przeznaczono na budowę nowego kompleksu pałacowego. Zakres prac był potężny: konieczne było usypanie sporego wzgórza, stworzenie dużego sztucznego jeziora, wraz z wszystkimi wyspami, mostami i systemem kanałów i świątyń.



Most nad zamrożonym jeziorem, styczeń 2011r. 


latem jezioro kusi łódkami; 
zimą stanowi popularne lodowisko

3. Plac Bramy Niebiańskiego Spokoju


Największy plac świata. Miejsce tak samo magiczne, co tragiczne. I to nie tylko ze względu na wydarzenia z czerwca 1989 roku, gdy władza zdecydowała o użyciu wojska do stłumienia studenckiego protestu. Chichotem histrorii jest fakt, że gdy czołgi wjeżdzały by stłumić głos żądających wolności, w Polsce odbywały się właśnie pierwsze wolne wybory i stary porządek w Europie definitywnie się skończył. 

Projekt budowy tak wielkiego placu w centrum metropolii budził kontrowesje. Aby osiągnąć zamierzony efekt konieczne były wysiedlenia i zniszczenie historycznego centrum miasta. Ten problem w Pekinie pojawia się również obecnie, a ostatnio wypłynął podczas przygotowań do pełnienia funkcji gospodarza Igrzysk. 

Przy placu znajdują się siostrzane gmachy Parlamentu oraz Muzeum Narodowego. W centralnej osi północ-południe zlokalizowano gmach Mauzoleum Przewodniczącego Mao - obowiązkowe miejsce na szlaku chińskich turystów. 

Na Placu obowiązuje zakaz składania kwiatów, jeżdzenia na rowerze, zgromadzeń i ... plucia. 
Można jednak zakupić pamiątki, w tym "Czerwoną Książęczkę" autorstwa Przewodniczącego Mao.

Pierwszy raz na Placu, lipiec 2007

Brama Niebiańskiego Spokoju z portretem Przewodniczącego w wiosennym smogu,
maj 2012r.

symetria Placu zaburzona jest przez Pomnik Armii Ludowej.

Odliczanie do Igrzysk przy Muzeum Narodowym.

4. Świątynia Nieba


Dalej na południe, zauważalnie poza linią główną i zaburzając symetrię miasta, znajduje się chyba najbardziej fotogeniczna świątynia w całym mieście. 

Świątynia odgrywała bardzo istotną rolę w funkcjonowaniu duchowości Państwa Środka. To tutaj cesarze modlili się o udane plony, tutaj też dokonywały się czasem koronacje. 

W chwili obecnej to chyba najpopularniejszy park w centrum miasta. 




5. Kompleks Olimpijski.

Znajdujący się w osi głównej miasta, na północ od Zakazanego Miasta stanowił główną arenę zmagań. Większość tych obiektów można zwiedzać. Stadion główny, nazywany Ptasie Gniazdo góruje nad całym kompleksem. W Wodnym Sześcianie nie tylko można dalej popływać, ale także np. wziąć udział w koncercie rockowym.

Mój rower z Gniazdem w tle.




6. Ulica Przedniej Bramy - Qianmen Dajie

Kiedyś stanowiła główną ulicę miasta. Leży dokładnie w osi miasta, na południe od Placu Tian'anmen. W chwili obecnej przewodniki twierdzą, że wywodzi się z początku XV wieku. Prawda jest jednak taka, że cała ta dzielnica została przynajmniej poważnie przebudowana, jeśli nie postawiona od nowa, przed Igrzyskami. W chwili obecnej jeżdzą tam elektryczne tramwaje, a witryny sklepowe pełne są markowych, zachodnich ciuchów i restauracji dla turystów. 

stan 2007r,

2009r.


I chyba wystarczy na pierwszą część. W drugiej zabiorę Was do Świątyni Lamajskiej, Beihai, Houhai, Zoo i w kilka innych miejsc.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz