Weszliśmy (bez liści koki), zobaczyliśmy, nie przepłaciliśmy. Czyli o jednym dniu w słynnych ruinach.
O Machu Picchu napisano już wszystko, więc nie będziemy się powtarzać. Jak wiadomo, najlepiej zachowanie miasto Inków to jeden z siedmiu cudów świata. O kontemplacji niezwykłych budowli nie ma mowy, bo to punkt obowiązkowy programu każdej wycieczki do Peru.
Postanowiliśmy zrobić to samo, co wszyscy. Ale nieco inaczej. Czyli ze słodkim winem (w sklepie mieli tylko mszalne, ale za to 19%) oraz śledziami. Krajowymi. Brakowało jeszcze kiełbasy wiejskiej, by zaleciało atmosferą PKS-u do Pacanowa. Prosimy o rozgrzeszenie. Ale zrozumcie, prawdziwe polskie, bałtyckie. Po prawie dziewięciu miesiącach!
Wygodnie usadowieni na skalnej półce, z dala od ludzi, rozpoczęliśmy piknik. Nagle spod ziemi wyrósł strażnik dziedzictwa Inków. Niezłomny starszy pan w uroczym kapeluszu, który pilnował porządku. Kazał opróżnić butelkę (co raczej nas ucieszyło) i wykasować wszystkie zdjęcia. Wkrótce podobny los spotkał śledzie.
W związku z tym, że na początku roku w Internecie zapanowała moda na robienie sobie nagich zdjęć na Machu Picchu strażnicy są wyczuleni. Wiadomo, jakie pomysły mogą przyjść do głowy po mszalnym winie?
A teraz garść porad. Czyli Machu Picchu – zrób to sam.
Trasa pociągiem
Bazą wypadową na Machu Picchu jest miejscowość Aguas Calientes. Najpierw jedzie się pociągiem (cztery godziny z Poroy, obok Cuzco) lub z Ollantaytambo (dwie godziny, ale trzeba dojechać z Cuzco). Drugie rozwiązanie wychodzi taniej. Firma PeruRail ma monopol na trasie, więc ceny są z kosmosu. Podobnie z powrotem.
Najtańszy bilet w jedną stronę to 30 dolarów (z Ollantaytambo), ale w okolicach południa. Wówczas trzeba nocować w Aguas Calientes i zdobywanie szczytu rozpocząć następnego dnia. Bilety kolejowe można kupić przez Internet na stronie www.perurail.com/en/. Tam też rozkłady i dokładne ceny. Najlepiej zrobić to kilka tygodni (lub nawet miesięcy) przed planowanym wypadem.
Pieszo
W grę wchodzą też wykupienie wycieczki na tzw. Inca Trail (450-600 dolarów). Trasa zajmuje 4 dni i 3 noce. Do pokonania jest dystans 45 km. Pakiet trzeba kupować z wyprzedzeniem. Znamy śmiałków, którzy przeszli trasę wzdłuż torów. Sami mieliśmy ochotę, ale brakło czasu.
Aguas Calientes
Z miejscowości Aguas Calientes do samych ruin można podejść (godzina normalnym tempem) lub wyjechać busem (10 dolarów w jedną stronę, 19 w obie). Jeśli nie decydujemy się na wycieczkę jednodniową w miasteczku można przenocować, ale hostele są droższe niż w Cuzco. Decydując się na pociąg o 5. rano z Poroy bez problemów wyrobicie się w jeden dzień. I jeszcze zdążycie się zmęczyć ruinami.
Bilet wstępu
Machu Picchu to droga przyjemność: biura podróży z Cuzco sprzedają jednodniowe wycieczki za 250-300 dolarów. Dziennie na teren ruin może wejść „tylko” 2,5 tys. osób. Tylko 400 na szczyt Huayna Picchu. Biletów nie kupimy przed kasą, trzeba zrobić to wcześniej. Przez pośredników lub samemu na http://www.machupicchu.gob.pe/. Ceny? 47 dolarów zapłaci dorosły, zniżki dla studentów z kartą ISIC, ale są problemy z kupnem przez Internet.
Gdyby ktoś potrzebował pomocy piszcie do nas na szymon@intoamericas.com lub za pośrednictwem naszego Facebooka. Pomożemy!
