Gaijin w podróży

Gaijin w podróży

Kalendarz świąt i festiwali w Japonii

Święta i festiwale pełnią bardzo ważną rolę w kulturze Japonii. Zadziwia też ich ilość. Związane są przede wszystkim z religią. Nie brakuje też uroczystości związanych z dawnymi tradycjami, czy naturą odgrywającą ważną rolę dla Japończyków. Oto najważniejsze japońskie święta w kalendarzu gregoriańskim. Nowy Rok, jedno z najważniejszych świąt nie tylko w Japonii. Shogatsu trwa od 1 do 3 stycznia. Zamiast hucznych imprez do białego rana, Japończycy często spędzają Nowy Rok w gronie rodzinnym przy stole zastawionym tradycyjnymi potrawami. Jednocześnie jest to czas, w którym należy pożegnać się z niepowodzeniami roku poprzedniego. Japończycy tłumnie modlą się w świątyniach i przed swoimi domami. Na początku lutego Japończycy wypędzają demony z mieszkania rzucając prażonymi ziarnami soi. Dzięki temu, mają zapewnić swojemu domostwu szczęście. Setsubun to huczne święto związane z nadejściem wiosny według kalendarza księżycowego. Zimowa aura w północnej części Japonii to idealna okazja do organizacji festiwali śniegu. W styczniu i lutym w miastach na Hokkaido organizowane są zabawy na świeżym powietrzu, tworzy się lodowe rzeźby. Yuki Matsuri co roku przyciąga w ten rejon Japonii tysiące turystów z całego świata. Plum Blossom to jedno z najbardziej znanych świąt wśród zagranicznych turystów. W kwietniu w wielu miastach świętuje się kwitnięcie wiśniowych drzew. Podczas hanami całe rodziny spędzają czas pod różowymi koronami drzew w parkach. Odbywające się w dniach 14-15 kwietnia święto Takayama Matsuri organizowane jest z okazji modłów o pomyślne plony. To wtedy można podziwiać shintoistyczny pochód wspaniale ozdobionych platform yatai w Takayamie. W trzeci weekend maja Japończycy gromadzą się na Święcie Trzech Świątyń (Sanja Mutsuri), aby czcić założycieli i fundatorów świątyni Sensō-ji. Przez ulice przelewają się barwne pochody, a wyznawcy noszą na ramionach trzy kapliczki. Japończycy świętują też majówkę, czyli okres między 29 kwietnia, a 5 maja. Podczas Golden Week odbywa się kilka świąt. Odpoczynkiem od hucznych zabaw, mogą być wycieczki górskie. Wiosna, lato i jesień to idealny czas na trekking w góry zwane Japońskimi Alpami. Z kolei od lipca do połowy września poleca się wyprawę na Fuji. Gion Matsuri to lipcowe parady wozowe. Święto trwa aż miesiąc, a jego kulminacja odbywa się 17 lipca. Wtedy to w Kioto 32 różne pojazdy przejeżdżają przez centrum. Taki sam charakter ma Tenjin Matsuri, tyle że odbywa się w Osace. Od 2 do 7 sierpnia w Aomori ma miejsce Święto Nebuta. Wtedy ulice rozbłyskają światłem lampionów przedstawiających postaci z japońskiej historii i mitologii. W pierwszą sobotę sierpnia ulicami Matsumoto przechadzają się tańczące, kolorowe parady. Bon-Bon to niezwykle radosne święto. Z kolei od 12 do 15 sierpnia w Shikoku odbywa się  Awa Dance Festival – największy taneczny festiwal gromadzący nawet 1.3 miliona turystów! Nieco bardzie melancholijnym jest święto O-bon, odpowiednik polskiego Święta Zmarłych. Odbywa się od 13 do 16 sierpnia. W tych dniach Japończycy oddają cześć zmarłym. Kulminacją święta O-bon jest Gozan no Okuribi. Wtedy to na wzgórzach otaczających Kioto zapala się 5 ognisk mających symbolizować powrót duchów zmarłych ze święta O-bon. Na przełomie września i października odbywa się Kishiwada Danjiri Matsuri – Japoński festiwal podczas którego następuje ciągnięcie wózków na których znajdują się ołtarze. Z kolei początek października to Festiwal Ognia – Asama Onsen Taimatsu Matsuri, podczas którego na ulicznych paradach pali się ogromne ogniska. Podobny charakter ma Kurama No Hi Matsuri – ognisty festiwal odbywa się 22 października. Podczas parady zapala się 250 pochodni. Shichi Go San to Święto dzieci w wieku 7, 5 i 3 lat. 15 listopada dzieci przechodzą pewnego rodzaju inicjacje obmywając rączki, czy składając dary bóstwom. Artykuł Kalendarz świąt i festiwali w Japonii pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Mity na temat samobójstw w Japonii

Z Japonią wiąże się pewien nieciekawy stereotyp, wokół którego wyrosło już wiele mitów. Wielu ludzi uważa, że Kraj Kwitnącej Wiśni to stolica samobójców. Z czym wiąże się ten mroczny fenomen i czy rzeczywiście Japonia to najbardziej „samobójczy” kraj na świecie? Według statystyk, stwierdzenie to wydaje się słuszne. Od 1998 roku średnio 30 000 osób rocznie decyduje się na ten desperacki krok. Jak pokazują badania, przyczyną jest przede wszystkim bezrobocie oraz głęboko zakorzeniony „japoński honor”. Japończycy wolą odebrać sobie życie, niż być utrapieniem dla rodziny i powodem do wstydu. Dane WHO Według Światowej Organizacji Zdrowia, samobójstwa najczęściej popełniają osoby w wieku 40-60 lat. Nierzadko przyczyną jest również brak pogodzenia się z sytuacją, kiedy pracodawca po latach ciężkiej pracy, wysyła swojego pracownika na przymusową emeryturę. Ten nie umiejąc poradzić sobie z sytuacją, jest nawet w stanie zakończyć swój ziemski żywot. W Japonii wyraźnie widoczny jest etos pracy. Niektórzy mieszkańcy dosłownie zaharowują się na śmierć. Inni w wyniku długotrwałego stresu i przemęczenia popadają w choroby psychiczne, co również może być przyczyną samobójstw. Piękne krajobrazy, symbole Japonii, to nie tylko raj dla turystów. Okazuje się np. że wśród samobójców święta góra Fuji jest wyjątkowo popularna. Nieciekawą sławę zyskał las Aokigahara. Z wysokich drzew rozciąga się widok na sławną górę Fuji. Według statystyk, średnio 78 osób rocznie wybiera to miejsce na swoje ostatnie chwile życia. Najgorsze jest to, że wielbicieli lasu Aokigahara przybywa… Samobójstwa są również popularne wśród młodych Japończyków. W tej kwestii „mistrzami” są otaku. Zagubieni między fikcyjnym światem anime, a rzeczywistością, naśladują swoich bohaterów zapominając, że ci są przecież nieśmiertelni. Japoński honor Jak wspomina młoda Japonka Haruna na jednym z for internetowych: „Japońska kultura dąży do perfekcji. Jeśli nie udaje się jej osiągnąć, wielu z nas czuje, że nie dopełniło obowiązku wobec ojczyzny i własnej rodziny. Nie chodzi o czyn samolubny. Samobójstwo pozwala znieść ciężar z rodziny i kraju.” Na szczęście zwiększająca się z roku na rok liczba samobójstw w Japonii to mit, wynikający obecnie z faktu przestarzałych statystyk. Od kilku lat liczba ta maleje, a Japonia nie znajduje się już na pierwszym, haniebnym miejscu. Dziś zastąpiła ją Gujana. Artykuł Mity na temat samobójstw w Japonii pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Dlaczego Japonia jest potęgą gospodarczą świata

Jeszcze na początku XX wieku, Japonia ze swoimi dość niskim PKB rozwijała się na poziomie podobnym do krajów Europy środkowo-wschodniej. Na ścieżkę sukcesu gospodarczego weszła tuż po II wojnie światowej. Od lat 50. do 1973 roku gospodarka Japonii rozwijała się w tempie 9,3 proc. rocznie. Od tego czasu, kraj eksportujący wątpliwej jakości ubrania, stał się technologiczną potęgą. Co zadecydowało o tym, że Japonia stała się trzecią największą gospodarką świata? Wielu uważa, że spektakularny wzrost Japonii to wynik cech charakteru typowych dla tamtego rejonu świata. Dyscyplina, niespotykana nigdzie indziej pracowitość i szacunek do autorytetów mógł wpłynąć na rozwój. Czy to jednak jedyny czynnik? Atutem japońskiej gospodarki było powiązanie sektora przemysłu z bankowością oraz silny nacjonalizm. Japończycy dbali o to, żeby ich rynek nie był „zaśmiecany” towarami z zagranicy. Na pewien czas ograniczono nawet import samochodów zza granicy, dzięki czemu japońscy producenci mogli ze sobą konkurować na rynku. W pierwszej kolejności dbano więc, aby rodzime firmy miały czas na rozwój do takiego poziomu, aby mogły konkurować z przybyszami z zagranicy. Zachodnie inwestycje Inwestorom z zachodu pozwalano wejść na rynek japoński tylko wtedy, kiedy widziano w tym szansę na rozwój kolejnej gałęzi przemysłu w Japonii. Po wojnie kładziono nacisk na wykwalifikowaną siłę roboczą, którą wyposażono w nowoczesne narzędzia, co znacznie usprawniło pracę. Przeznaczano ogromne fundusze na oświatę i badania naukowe. Postawiono również na rozwój technologiczny, który wiązał się przede wszystkim z przemysłem samochodowym, elektronicznym, maszynowym, czy hutniczym. Po wojnie zastosowano również inny chwyt, który wpłynął na zwiększony rozwój. Wraz ze zmniejszeniem wydatków publicznych, zmniejszono również podatki. Wprawdzie na opiekę socjalną mogli liczyć jedynie bardzo schorowani i ci, którym brakowało na życie, jednak mniejsze podatki dały możliwość oszczędzania i dbania o swoją przyszłość. Eksport na miarę mistrza Dziś japoński skarbiec powiększa się w dużej mierze dzięki eksportowi. W Kraju Kwitnącej Wiśni produkuje się blisko 8 milionów samochodów rocznie, co stanowi 25% ogólnej światowej produkcji. To również największy eksporter energii elektryczne. A wszystko za sprawą blisko 50 reaktorów jądrowych. Eksport zdominowany jest jednak przez wyroby przemysłu elektromaszynowego i chemicznego, które w 2006 roku były warte 590 miliardów dolarów! Nie można zapomnieć o przemyśle precyzyjnym, w którym Japończycy są mistrzami. Wydajne i nowoczesne rolnictwo obejmujące 12% powierzchni kraju zaspokaja potrzeby żywieniowe mieszkańców. Ogromne kwoty kraj zyskuje również z turystyki, która z każdym rokiem prężnie się rozwija. Mimo potężnego kryzysu gospodarczego po II wojnie światowej, Japonia nie tylko zdołała się podnieść, ale w ciągu kilku dziesięcioleci stała się jedną z największych gospodarek świata. Wszystko za sprawą racjonalnego podejścia, ciężkiej pracy i nowoczesnej technologii. Artykuł Dlaczego Japonia jest potęgą gospodarczą świata pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Jaki jest aktualny czas w Japonii

Czas w Japonii wydaje się płynąć nieco inaczej. A już na pewno barwniej. Po co ograniczać się do czystej logiki i mówić, że jest dziś lipiec 2016 roku godzina 11.00, kiedy można dać ponieść się azjatyckiej fantazji i powiedzieć, że mamy godzinę konia, 28 roku Heisei, miesiąca Pisma. W Japonii obowiązuje strefa czasu słonecznego południka 135 ˚E. Oznacza to, że w porównaniu z Polskim czasem, w Japonii należy dodać 7 godzin. Z kolei od uniwersalnego czasu koordynowanego różni się o 9 godzin. Jest to więc oficjalny czas w Japonii, w którym nie obowiązuje czas letni. Jednak to zaledwie ułamek informacji, podawany aby ułatwić międzynarodowe kontakty. W rzeczywistości japoński czas płynie nieco inaczej. Oprócz standardowego podawania roku, Japończycy liczą dodatkowo lata podając nazwy er. I tak lata 1868 do 1912 to rok Meiji. 1912-1926 to rok Taisho. 1926 – 1989 to rok Showa. Od 1989 roku mamy rok Heisei. Tak więc osoba, która urodziła się w roku milenijnym, w japońskim systemie jej data urodzenia to 12 rok Heisei. Aktualny czas w Japonii Osobliwości znajdziemy i w nazwach miesięcy, które często określane są za pomocą kalendarza księżycowego, w którym zamiast zwykłego stycznia, czy lutego, mamy Miesiąc Bliskości lub Zmiany Ubrań. Japończycy komplikują sprawę także z godzinami, nie dzieląc doby na zwykłe 24 godziny, lecz na tzw. system „ziemskich gałęzi”. Dzięki temu pracując w godzinach od 9.00 do 10.59, tak naprawdę pracujemy w godzinach węża. Jedząc obiad 15.00, a 16.59, jemy w godzinie małpy. Z kolei kładąc się spać między 21.00, a 22.59, kładziemy się o godzinie świni. Nie powinno również dziwić, kiedy w programie telewizyjnym zobaczymy, że film wyświetlany będzie o 29.00, czyli „naszej” 5 rano. System ten związany jest m.in z ramówką programów telewizyjnych, która do ok. godziny 5. w nocy jest uważana za należącą do dnia poprzedniego. Artykuł Jaki jest aktualny czas w Japonii pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Co pić w Japonii? Nie tylko herbata

Ceremonia picia herbaty w Japonii to ważny element kultury tego kraju. Buduje się nawet specjalne herbaciarnie, gdzie można oddać się obrzędowi picia tego zbawiennego napoju. Jakie herbaty możemy spotkać w Japonii i co oprócz nich pijają mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni? Herbata dotarła do Japonii z Chin w VII wieku. Początkowo uważana za naturalne lekarstwo i używana w ziołolecznictwie, dopiero w XII wieku stała się powszechnie używanym napojem. Najczęściej spotyka się herbaty zielone, z których każda odmiana ma swój charakterystyczny aromat i smak. Imperium herbaty Najbardziej powszechną i przeznaczoną do codziennego użytku jest Sen-cha. Po zaparzeniu w wodzie o temperaturze około 50-60 stopni, należy odczekać około 3 minut. Z kolei Ban-cha robiona jest z przycinanych wcześniej gałązek herbaty. Istnieje wiele podtypów tego gatunku. Bardziej oryginalna jest Genmai-cha, czyli Ban-cha, do której wrzuca się prażony ryż. Dzięki temu herbata ma ryżowy posmak i zapach. Hoji-cha różni się tym, że ma zdecydowanie gorzki posmak. Oczywiście inny napar wykorzystuje się do tzw. ceremonii herbacianych. Matcha (Maccha) jest w proszku. Powstaje z ususzonych i zmielonych listków herbacianych. Dzięki swojej barwie nie tylko dobrze smakuje, ale i wygląda. Z kolei Gyokuro jest najznakomitszą z japońskich herbat. Zwana „drogocenną rosą” wytwarzana jest według kosztownej i niepowtarzalnej receptury. Ma ona jednak świetne właściwości zdrowotne. Nie samą herbatą żyje Japończyk Alkohole są niezwykle popularne w Japonii, a sami mieszkańcy w piciu wcale nie odstają od Europy. Żadna impreza nie obejdzie się bez – sake. W Japonii to 14-20%, ważny element kultury. Na półkach znajdziemy również różne odmiany japońskiego whisky, z których najbardziej znane to Nikka i Yamazaki. Popularne są również piwa ważone oczywiście na ryżu, podobne do tych europejskich. Są i takie osobliwości, jak np. piwo z mlekiem przeznaczone dla kobiet, czy niebieskie piwa z roztopionych lodowców i wodorostów. Jak w każdym aspekcie, w japońskich trunkach również znajdzie się coś osobliwego. Zdecydowanie należy wziąć udział w ceremonii parzenia herbaty i spróbować tego trunku z wielowiekową tradycją. Warte jednak skosztować również przeróżnych alkoholi, którymi Japończycy raczą się nie tylko podczas świąt, ale i w czasie zwykłych spotkań w gronie przyjaciół. Artykuł Co pić w Japonii? Nie tylko herbata pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Tokio w jeden dzień

Tokio – niezwykła mieszanka nowoczesności, tradycji i różnorakiej popkultury. Miejsce, w którym obok nowoczesnych, oszklonych drapaczy chmur, stoją tradycyjne świątynie. Miejsce, gdzie starsi przedstawiciele narodu przechadzają się w tradycyjnych strojach, mijając kolorową młodzież wzorującą się na ulubionych bohaterach anime. Tokio to niezwykle kolorowe miejsce, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Tokio to wyjątkowo przyjazne turystom miasto. Bez obaw odnajdzie się w nim zagraniczny turysta, dla którego japońskie pismo to czarna magia. Doskonałe oznakowanie w kilku językach pozwala poznać niezwykły charakter miasta. Tokio jest ogromną metropolią zamieszkiwaną przez ponad 13 milionów mieszkańców. Mimo to istnieje szansa, aby zwiedzić Tokio w ciągu jednego dnia. Wszystko dzięki doskonałej sieci komunikacji, która łączy najważniejsze atrakcje miasta. Kto rano wstaje… Zwiedzanie warto rozpocząć już od 5 rano, kiedy to do życia budzi się największy targ rybny na świecie Tsukiji. Niesamowity gwar i ruch sprawia, że turyści często nie mają wstępu do strefy sprzedaży, ale mogą za to obejrzeć rybny spektakl z zewnątrz. Warto skosztować świeżej ryby na śniadanie w jednym z licznych straganów zlokalizowanych tuż obok targu. Jednym z najważniejszych punktów jednodniowej wycieczki po Tokio jest Asakusa – historyczna dzielnica Tokio. To tam skupione są najważniejsze zabytki miasta ze znaną świątynią Sensoji, licznymi kolorowymi bramami z wyrytymi smokami oraz knajpami, z których unosi się zapach lokalnych przysmaków. Wystarczy jednak przejść kilka uliczek dalej, aby uciec od turystycznego zgiełku i wkroczyć do prawdziwego świata Tokio, gdzie mieszkańcy przesiadują w tanich knajpach, a dzieci biegają po wąskich uliczkach grając w piłkę. Będąc w Tokio nie sposób ominąć pałac cesarski. Wprawdzie wejścia broni straż, jednak z zewnątrz robi również duże wrażenie. W pobliżu znajduje się Ogród Wschodni, gdzie można zobaczyć pozostałości zamku Edo. Warto odwiedzić również Ogród Hama Rikyu. Mimo że częściowo przesłaniają go wieżowce nowoczesnej dzielnicy Shiodome, ogród jest oazą spokoju, gdzie wśród zieleni można uczestniczyć w obrzędzie parzenia herbaty w jednej z licznych herbaciarni. Tokio – miasto neonów Dobrą alternatywą na wieczór będzie tokijska wieża Eiffla – Tokio Tower. Z pierwszego bądź drugiego poziomu można podziwiać niezwykłą panoramę miasta. Podobny widok rozchodzi się z tarasu widokowego jednej z wież urzędu tokijskiego – Tokyo Metropolitan Government Building. Dodatkowo mieści się tam centrum informacji turystycznej, gdzie można nabyć mapy i plany miasta. Po zmroku warto przejść się ulicami dzielnicy Akihabara – mekki pasjonatów gier, mangi i anime. Niezliczona ilość neonów, kolorowe bilbordy z postaciami japońskich kreskówek, a do tego największe sklepy z elektroniką. Całość daje niezwykły efekt. Na sam koniec ciekawym doświadczeniem może być przejście przez najbardziej zatłoczone przejście dla pieszych na świecie. Skrzyżowanie Shibuya dzięki niezliczonym neonom i kolorowym wystawom drogich sklepów i pasom również na ukos, jest najbardziej charakterystycznym przejściem dla pieszych na świecie. Zresztą scenerię tą wykorzystywali wielokrotnie filmowcy z Hollywood. Jednych Tokio może przerazić gwarem i zgiełkiem, innych zachwycić połączeniem nowoczesności z tradycją. Jednak zdecydowanie jest to miejsce, które ma w sobie coś magicznego. Coś co przyciąga miliony turystów z całego świata. Artykuł Tokio w jeden dzień pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o sake

Popularność tradycyjnego japońskiego trunku rozprzestrzeniła się już na cały świat. Tak wiele osób zna smak sake, ale czy znane są starożytne tajemnice produkowania tego napoju? Oto 10 ciekawostek, które powinieneś wiedzieć o sake: To nie japońska wódka, jak uważa wielu Polaków . Ani też ryżowe wino, jak twierdzą Anglosasi. Sake nie jest bowiem rezultatem fermentacji. Ma najwięcej wspólnego z piwem, ponieważ powstało w wyniku warzenia i przemiany skrobi w alkohol. Na Zachodzie oznacza trunek alkoholowy stosunkowo niskoprocentowy (14-20%) stworzony przez fermentację ryżu dzięki bakteriom Aspergillus flavus. Z kolei w Japonii słowo sake oznacza każdy napój alkoholowy łącznie z winem, czy szampanem. W 144-letnim browarze Yoshida w północnej Japonii, do tworzenia sake wciąż używa się rąk, a nie nowoczesnych maszyn. Pracownicy przebywają stale na miejscu od października do połowy kwietnia, aby pilnować całodobowego procesu warzenia trunku. Rząd japoński stworzył podział sake w zależności od tego, jaka część ziarna ryżu została spolerowana. Daiginjō-shu to najdroższe alkohole ze spolerowanego ryżu tak, że zostało usunięte 50% zewnętrznej części ziarna. W Ginjō-shu zostało spolerowane 40% zewnętrznej części ziarna. Junmai-shu nie zawiera dodatku destylowanego alkoholu, a spolerowanych zostało 30% ziarna ryżu. Z kolei w Honjōzō-shu dodaje się alkohol destylowany, a usunięte zostało tyle samo procent ziarna. Magia sake tkwi w drożdżach. To one nadają jemu smak i charakter. Nad jakością smaku czuwają kierownicy browaru. Mówi się, że pierwsze sake powstawało już w 4800 roku p.n.e. w Chinach!. Dopiero w 300 roku p.n.e. zaś przybyło do Japonii wraz z uprawą mokrego ryżu. Dzięki rewolucji przemysłowej, zaczęto produkować je na masową skalę. Początkowo produkcja trunku była uważana za typowo kobiecą pracę. Dopiero na przełomie XVI i XVII wieku rolę tą przejęli mężczyźni. Sake może być podawane na zimno lub ciepło. W tradycyjnych restauracjach, zwłaszcza podczas zimy, przed podaniem podgrzewa się je do około 40, a nawet 50 stopni. Latem z kolei podaje się sake przede wszystkim na zimno. Sake często bywa spożywane w rytuałach oczyszczających sekty shintoistycznej. Podczas II wojny światowej, kamikadze spożywali je przed wykonaniem misji. Jeszcze 1900 roku w Japonii było aż 4 600 browarów, gdzie produkowano sake. Dziś pozostało ich zaledwie 1 000. Jednym z ważniejszych powodów jest popularyzacja innych trunków przybyłych z Zachodu jak whisky, szampan, czy wino. Artykuł 10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o sake pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Gatunki i rodzaje anime od Ecchi po Josei

Jesteś zapalonym fanem anime? A może dopiero zaczynasz swoją przygodę z japońskimi kreskówkami? Niezależnie od tego, jak ważną rolę odgrywają w Twoimi życiu japońskie produkcje, powinieneś poznać rodzaje anime. A trochę tego jest. Niektóre gatunki anime znane są nam wszystkim z dzieł filmowych, czy literackich. Znajdziemy więc komedie, dramat, czy horror. Są jednak takie, których na próżno szukać wśród zachodnich produkcji. Powstają bowiem anime przeznaczone dla mężczyzn zafascynowanych robotami, dla młodych chłopców, których pokoje obwieszone są super bohaterami, czy dla nastolatek z typowymi dla tego wieku problemami. Oto (chyba ) wszystkie gatunki anime: Akcja To najbardziej popularny gatunek, którego nazwa mówi sama za siebie. Fabuła pełna jest zaskakujących zwrotów, podnosi poziom adrenaliny. Tematem tego typu anime najczęściej jest walka. Zdarza się, że gatunek ten łączy się np. z komedią, czy przygodówką. Typowym przykładem anime akcji jest One Piece and Freezing. Bajka przygodowa To ulubiony gatunek wielbicieli nieodkrytych lądów, zagadek i tajemnic. Bohaterowie przemieszczają się po świecie przeżywając po drodze mnóstwo przygód. Jedną z bardziej znanych kreskówek przygodowych są Pokemony. Bishounen To gatunek raczej mało znany na Zachodzie, choć bardzo popularny w Japonii. Tu głównym bohaterem jest przystojny chłopak, czasami pokazany jako homoseksualista. Anime te skierowane są przede wszystkim do dziewczyn i młodych kobiet. Przykładem tego gatunku jest bajka Fruits Basket. Komedia To znany wszystkim i najczęściej pojawiający się gatunek. Powstał by bawić i rozśmieszać. Aby to osiągnąć, w komedii pojawiają się zabawne rekwizyty, dialogi, czy komiczne postacie. Często komedia idzie w parze z anime akcji, czy romantyczną fabułą. Tu za przykład można podać Sayanora Zetsubou Sensei. Akuma Z kolei to demoniczne anime, w której zobaczymy przede wszystkim zjawy, złe duchy, czarownice i demony. Gatunek najczęściej łączony jest z anime akcji, czy przygodówką. Przykładem może być Yu Yu Hakusho. Dramat To również znany wszystkim gatunek, który powstał by poruszać. Ma za zadanie wywołać łzy i wzruszenie. Fabuła jest najczęściej bardzo rozwinięta. Dramat jest bardzo często łączony z romansem. Do gatunku tego należy np. Darker than Black. Ecchi To gatunek przeznaczony przede wszystkim dla chłopców powyżej 15 roku życia. Fabuła jest raczej mało skomplikowana. Anime tego gatunku zawiera elementy erotyzmu. Pokazuje się najczęściej kobiety w bieliźnie, aby resztę widz mógł wyobrazić sobie sam. Tu przykładem jest Futari Ecchi. Fantasy W anime z gatunku fantasy motywem przewodnim są magiczne postacie, bohaterowie z super mocami. Rzecz z kolei dzieje się w nierealnym świecie. Często zawiera elementy legend, czy mitologii. Typową kreskówką tego gatunku jest Inuyasha. Harem To typowe anime dla młodych kobiet i nastolatek. Zazwyczaj głównym bohaterem jest młody, przystojny mężczyzna otoczony gromadą dziewczyn, z których każda przedstawia sobą inny charakter. Harem zazwyczaj łączony jest z romansem, czy komedią. Hentai To gatunek dla dorosłych ponieważ zawiera wiele elementów pornograficznych. Fabuła najczęściej nie jest zbyt skomplikowana, ani rozwinięta. Pokazuje się tu nagość, czy sceny łóżkowe. Historyczne To anime oparte jest na prawdziwych wydarzeniach z historii mniej lub bardziej urozmaiconych. Bohaterami są niekiedy sami szogunowie, a już na pewno samuraje. Przykładem bajki historycznej jest Rurouni Kenshin. Horror Jak sama nazwa mówi, pokazywać będzie przerażające sceny pełne krwi, demonów, złych duchów, czy innych negatywnych postaci. Horror ma wywołać strach. Łączony jest niekiedy z dramatem, czy gatunkami psychologicznymi. Przykładem tego rodzaju anime jest Higurashi no Naku Koro ni. Josei To bardzo rzadki gatunek przede wszystkim mało znany na Zachodzie. Odbiorcami są kobiety w wieku 18-30. Josei opowiada o realnych problemach młodych kobiet, często skupiając się na romansach. Akcja może dziać się za murami szkoły. Typowym gatunkiem josei jest Honey and Clover. Dla dzieci Znalazły się i anime dla dzieci, gdzie brak jest przemocy i elementów erotyki. Postaciami są często mniejsze, a fabuła prosta przystosowana dla najmłodszych widzów. Romans To ulubiony gatunek młodych kobiet. Połączony najczęściej z komedią, czy też gatunkiem harem, opowiada o szczęśliwej bądź nieszczęśliwej miłości. Typowym romansem jest anime Ai Yori Aoshi. Mecha To gatunek przeznaczony dla chłopców, którzy pasjonują się robotami. Fabuła najczęściej opowiada o walkach robotów. Niektóre z nich mają magiczne moce, inne dysponują specjalną bronią od mieczy po wyrzutnie rakiet. Są i takie, które ulegają transformacji. Inne rodzaje anime Powyżej przedstawiono tylko najważniejsze z gatunków anime, ponieważ w rzeczywistości lista jest o wiele dłuższa. Są np. bajki, gdzie fabuła dzieje się w szkole i przedstawiają problemy współczesnych nastolatków. Jest i coś dla dorosłych mężczyzn. Seinen zawiera sceny drastyczne, czy erotyczne. Shoujo to opowieści o dziewczynach posiadających magiczne moce, które ratują świat przed złem (tu przykładem są Czarodziejki z Księżyca). Shounen-ai opowiada z kolei o miłości dwóch mężczyzn, czy Yaoi o tej samej tematyce, choć miłość jaką darzą się mężczyźni jest już dojrzalsza. Żeńską wersją tych anime jest gatunek yuri opowiadający o lesbijskiej miłości. Są również anime o tematyce sportowej, wojennej, a nawet kulinarnej. Anime to nie tylko hobby przeznaczone dla dzieci, czy młodych ludzi. Jak widać, wybór gatunków jest tak wielki, że każdy, niezależnie od wieku, zainteresowań, czy orientacji seksualnej znajdzie coś dla siebie. Trzeba jednak uważać, bo anime potrafi wciągnąć! Artykuł Gatunki i rodzaje anime od Ecchi po Josei pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Co to jest japońskie RPG?

Mimo że lata świetności mają już za sobą, japońskie RPG na stałe zmieniły wizerunek gier komputerowych. Powstało wiele gier, w których wcielić możemy się w ulubioną rolę z japońskich produkcji. Wielbiciele mangi i anime mogą cieszyć się nie tylko kreskówkami na ekranie telewizora. Gry RPG, czyli Role Playing Games powstały na początku lat 70. W USA, kiedy to Gary Gygax wraz z Davidem Arnesonem, na podstawie osadzonej w realiach średniowiecznych gry bitewnej Chainmail, opracowali grę Dungeons and Dragons. W RPG gracz wciela się w rolę jednego z bohaterów. Zaledwie kilka lat później RPG zawładnęło Japonią, a gry JRPG stały się niezwykle popularne wśród młodych właścicieli Nintendo. Niestety pierwsze gry wymagały nie lada pamięci. Instrukcje potrafiły zawierać nawet 200 stron. W nich znajdowały się przepisy na komendy, które umożliwiały pokonywanie kolejnych poziomów. Kiedy instrukcja gdzieś się zawieruszyła, można było pożegnać się z dalszą grą. Na szczęście kilka lat później niejaki Juji Horii odmienił oblicze RPG. Pragnął on stworzyć grę, która toczyć się będzie według nieprzypadkowej fabuły. Po nawiązaniu współpracy z twórcami serii Dragon Ball, Akirą Toriyama, w 1986 roku powstała gra Dragon Quest, która w samej Japonii sprzedała się w liczbie 2 milionów! Podczas przygody w Dragon Quest odwiedzamy zamki, ruiny, podziemia, miasta. Fabuła gry nie wydaje się wyjątkowo epicka, jednak w 1986 roku była to gra rewolucyjna. Z czasem zaczęły powstawać kolejne części Dragon Quest i rywalizujące z nią inne serie, które podnosiły poprzeczkę kolejnym twórcom. Plansze były o wiele większe, bronie zdecydowanie bardziej wyszukane, fabuły coraz bardziej rozbudowane, dostępne funkcje coraz bogatsze. Japońskie RPG W latach 90. Na konsolach zaczyna dominować Sword World 2.0. Wiele elementów fabuły zaczerpnięto z amerykańskich gier jak np. D&D, AD&D, czy Middle-earth Role Playing. Do innych znanych japońskich RPG lat 90. należą: Blue Forest Story, Gear Antique, Crystania Companion, GURPS Runal, Tokyo NOVA, GURPS Youmayakou, czy Seven Fortress. Artykuł Co to jest japońskie RPG? pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Banzai, czyli dziesięć tysięcy lat

W Japonii znajdziemy wiele osobliwości, których na próżno szukać w świecie Zachodu. Jednym z nich jest banzai – japońskie hurra! Banzai dosłownie oznacza „dziesięć tysięcy lat życia”. Jest on kombinacją japońskich znaków „dziesięć tysięcy” oraz „wiek”. Tak naprawdę ten popularny zwrot pochodzi z Chin. Tam czytany jest jako „wansui”. Do Japonii został sprowadzony w VIII wieku i używany był do wyrażenia szacunku dla Cesarza. Z kolei po raz pierwszy w sposób powszechny użyto tego słowa 11 lutego 1889 roku podczas utworzenia japońskiej konstytucji. Kiedy Cesarz wyszedł na środek, ludność powitała go okrzykami „Banzai!” Okrzyk Banzai Banzai używa się jako okrzyku wyrażającego radość, uznanie i pozdrowienie. Najlepszym polskim odpowiednikiem jest „Niech żyje!”, czy „Hurra!”. Najczęściej to słowo powtarzane jest trzykrotnie. W ten sposób Japończycy wiwatują na cześć kogoś lub jakiegoś wydarzenia np. związanego z polityką, czy sportem. To typowy sposób aby okazać entuzjazm, czy radość. Bardzo często podczas okrzyków unosi się do góry obie ręce. Banzai to japoński odpowiednik oklasków. Co ciekawe, banzai jest również używany w Portugalii. Słowo zaczerpnięte prosto z Japonii oznacza tam hałas wytworzony przez tłum ludzi. Osoby spoza Kraju Kwitnącej Wiśni bardzo często mylą banzai z okrzykiem wojennym o zdecydowanie innym wydźwięku. A to najprawdopodobniej dlatego, że japońscy żołnierze krzyczeli „Tennouheika Banzai!”, gdy ginęli podczas II wojny światowej. Oznaczało to pozdrowienie dla Cesarza „Niechaj żyje Cesarz!”. W rezultacie anglojęzyczni żołnierze zapożyczyli wyraz i do dziś pozostaje on jednym z najbardziej zrozumiałych japońskich zwrotów na Zachodzie. Artykuł Banzai, czyli dziesięć tysięcy lat pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Sukajan, czyli japoński trend w modzie

Jeszcze do niedawna kurtki z błyszczącego, syntetycznego materiału z orientalnym haftem były zwykłymi pamiątkami przywożonymi przez turystów odwiedzających Kraj Kwitnącej Wiśni. Dziś jednak, sukajan stały się hitem światowych wybiegów. Japońskie kurtki zyskały metki najbardziej znanych projektantów jak  Gucci, Louis Vuitton, Dries Van Noten czy Topshop Unique. Oczywiście nie gardzą nimi gwiazdy, które zaprezentować chcą oryginalny styl. W czym tkwi tajemnica popularnych japońskich kurtek z charakterystycznymi haftami? Co to znaczy sukajan Istnieją dwie teorie tłumaczące samą nazwę sukajan. Pierwsza z nich mówi, że nazwa kurtek powstała od skrótu słów „Yokosuka jumper”. Druga z kolei tłumaczy to popularnością motywu smoka na kurtkach. Ich pełna nazwa miała brzmieć „Sky Dragon Jumper”, w skrócie sukajan. Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Muhammad F (@derazala) 26 Cze, 2016 o 2:11 PDT Historia sukajan Wszystko zaczęło się tuż po zakończeniu II wojny światowej w japońskim mieście Yokosuka. Przebywający w tym czasie na Dalekim Wschodzie Amerykanie postanowili zabrać ze sobą jakieś pamiątki charakterystyczne dla tego regionu. Padło na orientalne hafty, którymi żołnierze obszywali sobie kurtki. Wrócili więc do kraju ze smokami, gejszami, tygrysami, karpiami koi – typowo azjatyckimi symbolami. Po pewnym czasie, kiedy wojna ucichła na dobre, po souveniry te do Azji zaczęli zjeżdżać turyści. Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika The Sukajan King (@sukajan.official) 28 Cze, 2016 o 9:05 PDT Oczywiście bombery sukajan, zwane w Stanach souvenir jackets nie umknęły czujnym oczom projektantów. Zainteresowali się trendem i zaczęli tworzyć kurtki inspirowane azjatycką symboliką. Dziś kurtki sukajan wiszą na wieszakach najdroższych i najbardziej znanych sklepów na świecie. Ich cena może tu osiągnąć nawet 40000 jenów. Spotkamy je także w popularnych sieciówkach, gdzie cena jest niewiele wyższa niż T-shirt. Moda ta przypadła do gustu wielu gwiazdom, w szczególności Kate Perry, Miley Cyrus, czy Pharrell Williams. Zainteresowały się nimi również najbardziej znane blogerki modowe na świecie. Najlepszym miejscem na zakup kurtek sukajan jest Ueno Ameyoko w Tokio tuż obok stacji metra Ueno. W Ameyoko Center Building znajdziemy mnóstwo sklepów, w których wielbiciele orientalnych ubiorów poczują się jak w raju. Można powiedzieć, że każda kurtka jest wyjątkowa. Mówi się, że producenci tworzą jedynie 200 sztuk każdej z kurtek. Jest więc o co walczyć. Warto zachowywać stare już kurtki, ponieważ z czasem stają się zabytkowymi kolekcjami, za które niejeden jest w stanie zapłacić krocie. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że kurtki mają wzory po obu stronach materiału. Można więc nosić je w dwojaki sposób! Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Belatihitam Secondline (@belatihitamsecondline) 27 Cze, 2016 o 9:05 PDT Popularne marki sukajan Wzornictwo Sukajan inspirowane jest przede wszystkim kulturą z okresu Edo. Stąd na kurtkach znajdziemy takie elementy jak Gejsze, Maiko, czy nowoczesne interpretacje znaków zodiaku. Dzisiejsze su kajan są bardzo wyraziste i bogate we wzory. Dzięki nowoczesnym technikom, na kurtkach drukowane są nawet najbardziej skomplikowane wzory. Popularnymi markami, które nadają zwykłym kurtom ten niepowtarzalny, orientalny charakter są m.in.: Bakuretsu Ranma, Tedman, Peak’d Yellow, Anti, Blood Message, Suikyo. Artykuł Sukajan, czyli japoński trend w modzie pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Czym jest Kendama i na czym polega jej fenomen

Kendama to nie tylko zwykła zabawka. Choć nabijanie drewnianej kulki na trzon przez kilka godzin może wydawać się mało ambitne, w rzeczywistości kendama to idealny sposób na relaks i rozwój zdolności manualnych. Kendama to tradycyjna japońska zabawka zrobiona z drewna. Składa się z dwóch elementów: kulki z dziurką zwanej tamą oraz z trzonu tzw. kena, który dzieli się na trzy talerze: Big Cup, Small Cup, Bottom Cup. Obie części połączone są ze sobą sznurkiem. Cała zabawa polega na podrzucaniu kulki trzymając za trzon. Celem jest nabicie kulki na specjalny szpikulec wystający z trzonu. Brzmi banalnie? W rzeczywistości to dość trudna zręcznościowa gra, która wymaga wprawnych ruchów i cierpliwej walki z grawitacją. Jak to się zaczęło? Początki gry nie są jednoznacznie określone. Niektórzy uważają, że to odmiana francuskiej gry Bilboquet, która pochodzi z XVI wieku. Powszechnie jednak uważa się, że japońska kendama powstała na przełomie XVII i XVIII wieku. Miała ona przybyć Jedwabnym Szlakiem około 1777 roku do portu Nagasaki (w tym czasie był to jedyny port japoński otwarty na handel zagraniczny). Podobno początkowo była to gra dla dorosłych towarzysząca w libacjach. Osoba, która skusiła, musiała pić karnego kieliszka. Gra zyskała popularność szczególnie w okresie Edo. W 1919 roku niejaki Hamaji Ergusa złożył wniosek o patent na „kulkę i filiżankę”. Wtedy to kulkę podrzucano tak, aby wpadła do filiżanki. Aktualna konstrukcja pochodzi od Issei Fujiwara, a Hatsukaichi, miasto w prefekturze Hiroshima, uważane jest za miejsce narodzin współczesnej, japońskiej kendama. Japońska Kendama Dziś kendama popularna jest w wielu krajach, choć najbardziej kojarzona z Japonią. W Kraju Kwitnącej Wiśni odbywają się nawet zawody w tej dziedzinie, a kandydaci, którzy w swoim CV umieszczają umiejętności związane z kandemą, są chętniej przyjmowani do pracy! Po 2000 roku Kendama zyskała na popularności w USA oraz Europie. Powstały liczne społeczności, które mogą się pochwalić niezwykłymi japońskimi umiejętnościami. Obecnie kendama tworzy już globalną społeczność. Artykuł Czym jest Kendama i na czym polega jej fenomen pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Chram Itsukushima na wyspie Miyajima

Wyspa Miyajima, zwana też „wyspą świątyń”, to jeden z najpiękniejszych widoków w Kraju Kwitnącej Wiśni. To obowiązkowe miejsce na liście każdego turysty. Na wyspę można łatwo dostać się promem z Hiroszimy. Już od VI wieku wyspa była miejscem kultu Sannyoshin, czyli trzech bogini morza (Tagiri, Tagitsu i Ichikishima lub Benten). Najbardziej charakterystycznym elementem wyspy jest „Pływająca Tori”, czyli brama, której podstawa zbudowana została na dnie morza, dzięki czemu sprawia wrażenie, jakby unosiła się na wodzie. Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika @aribeser 28 Cze, 2016 o 10:42 PDT Brama ta strzeże wejścia do chramu Itsukushima-jinja poświęconego boginiom morza. Ten również zbudowany jest na palach, aby wierni mogli z łatwością zacumować swoje łodzie. Przepłynięcie obok bramy i wizyta w chramie miały być elementem rytualnego oczyszczenia przed wejściem na świętą wyspę. Co ciekawe, do dziś chroni się świętość wyspy wywożąc na ląd osoby ciężko chore, umierające, czy kobiety tuż przed porodem. Nie odbywają się tam ani pogrzeby, ani porody. Chram Itsukushima Początki chramu Itsukushima datuje się na VI wiek, choć w obecnej formie istnieje od 1168 roku. Świątynia składa się z licznych budynków, w tym pawilonów modłów, oczyszczenia i ofiar. Znajduje się tam scena przygotowana do tradycyjnych pokazów tańców oraz dwa pawilony muzyczne. Jest także oddzielna świątynia dla Ōkuninushi i jeszcze jedna dla boga Tenjin. Obok pagody z kolei stoi odporny na trzęsienia ziemi skarbiec kryjący bezcenne przedmioty jak np.zwoje, porcelanę, czy zbroje. Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Timothy Smith (@mr_timsmith) 27 Cze, 2016 o 3:25 PDT Charakterystyczny widok bramy unoszącej się na wodzie można zobaczyć tylko w czasie przypływu. Podczas odpływu jest ona otoczona mułem i można podejść do niej pieszo. Zwiedzający wkładają w szpary monety i wypowiadają życzenie. Dla turystów wizyta na wyspie Miyajima to doskonałą okazja na wejście do mistycznego świata japońskiej kultury. Artykuł Chram Itsukushima na wyspie Miyajima pochodzi z serwisu Gaijin w Podróży.

Gaijin w podróży

Bento, czyli magiczne pudełka z jedzeniem

Podczas gdy w Polsce mało kto wie czym jest bento, w Japonii ten ważny element kultury materialnej spotykany jest na każdym kroku. Japończycy nie wyobrażają sobie życia bez bento. Do czego służą pudełka, które zawładnęły Krajem Kwitnącej Wiśni? Pierwsze wzmianki o pakowaniu jedzenia w Japonii „na wynos” pochodzą już z V wieku. Kiedy mężczyźni wyruszali na polowania lub do miejsc pracy oddalonych od domu, zabierali ze sobą pakowany suszony ryż. W okresie Edo, pudełka stały się nawet nieodłącznym elementem wizyt w teatrze. Kupcy przygotowywali pięknie zdobione pudełka przeznaczone na ważne okazje np. ceremonie picia herbaty, czy uroczystości religijne. Dawniej pudełka tworzono z liści dębu, magnolii lub bambusa. Później zaczęto wytwarzać je z drewna. Co ciekawe, do dziś ta tradycja ma się dobrze. W niektórych japońskich restauracjach używa się bentoboxów do podania kaiseki ryori – tradycyjnej kolacji składającej się z wielu małych porcji dań. Dziś pojemniki z jedzeniem są niezwykle popularne wśród Japończyków. To nieodłączny towarzysz pikników i wycieczek. Zabiera się je do szkoły i do pracy. Te standardowe przeznaczone są na ryż, bardziej wymyślne pomieszczą wiele potraw jak np. ryby, warzywa, mięso, czy ciasta. Utrzymują one ciepło i są szczelnie zamykane, więc do pracy można zabrać nawet zupę. Japońskie bento Jako że w Japonii piękne podanie posiłku to ważny element ceremonii jedzenia, tworzy się najróżniejsze, często wymyślne bento. Jedne drewniane, inne metalowe. Są te w zachodnim stylu i całkowicie tradycyjne będące wręcz rękodziełami. Są nawet specjalne sklepy, które specjalizują się we wzornictwie bento. Zdecydowanie nie są to zwykłe pudełka. Bento mają wartość historyczną i są ważnym elementem kultury materialnej Japonii. Kultury, która zawładnęła już całym światem. Artykuł Bento, czyli magiczne pudełka z jedzeniem pochodzi z serwisu Gaijin w podróży.